Posthumno objavljen roman (1977) koji je od prvobitno zamišljene hronike o Sarajevu, postao roman o jednoj ličnosti. To je Omerpaša Latas,
poturčeni Srbin Mićo Latas iz Janje Gore, koji je u Carigradu dospeo do
najvišeg položaja. Rukopis ovoga romana ostao je u Andrićevoj
zaostavštini, ali pisac nije naznačio redosled poglavlja, te su
priređivači, od zasebnih priča, rukovodeći se hronološkim načelom kada
je reč o istorijskom sloju građe i unutrašnjom logikom psihološkog
razvoja likova, sastavili proznu celinu.
Ovo delo nije završeno kao roman, ali je celovito i zaokruženo kao
romansijerska zamisao o gradu koji je, poput Travnika, scena za
odigravanje ljudske drame. U jednom od tragičnih trenutaka sarajevske
istorije, grad je piscu poslužio kao simbolični dekor na čijem fonu će
se razvijati album ljudskih sudbina. U jednom delu ovako
rekonstruisanoga romana prati se dolazak Omerpaše u
Sarajevo, njegov rad na prenošenju centra moći iz Travnika u Sarajevo i
sređivanju prilika u zemlji. Drugi deo predočava njegov intimni život, a
u trećem je reč o konzulu Atanackoviću koji u novu prestonicu dolazi u
leto 1850. godine. Priča o Omerpaši, njegovoj porodici,
prijateljima i neprijateljima, čita se kao daleki patinirani album
velikog slikara, na kome su prikazani ljudski odnosi i život u jednom
dalekom vremenu.
Nema komentara:
Objavi komentar